Χιλή: Οι οικογένειες των μεταλλωρύχων δεν θέλουν να επιστρέψουν στο ορυχείο

Ο εφιάλτης τελείωσε για τις οικογένειες των μεταλλωρύχων που διασώθηκαν μετά 69 ημέρες που πέρασαν κάτω από την επιφάνεια της γης, όμως πολλοί συγγενείς ανησυχούν για την πιθανότητα οι 33 να επιστρέψουν στο ορυχείο. "Σαν πατέρας, θα τους έλεγα να αλλάξουν δουλειά, να μην συνεχίσουν να εργάζονται σε ορυχείο. Αλλά είναι θέμα δικό τους να αποφασίσουν και αν αποφασίσουν να το κάνουν, ίσως να μην κοιμάμαι πια καλά εξαιτίας αυτού που συνέβη", εξομολογήθηκε ο Αλφόνσο Αβάλος, πατέρα του Φλορένσιο και του Ρενάν, δύο από τους μεταλλωρύχους που έζησαν περισσότερο από δύο μήνες σε βάθος 600 μέτρων κάτω από τη γη.
Σε ένα τομέα εργασίας, στον οποίο η ασφάλεια εξαρτάται από το μέγεθος του ορυχείου, "ο μεταλλωρύχος δεν ξέρει ποτέ αν θα επιστρέψει στο σπίτι του", τονίζει ο Τζίμι Καρντόνα, πατέρας ενός από τους εργάτες.

Όμως για τους 33 το μέλλον είναι αβέβαιο. Οκτώ από αυτούς είναι μεγαλύτεροι των 50 χρόνων, ο όμιλος Σαν Εστεμπάν που διαχειρίζεται το ορυχείο Σαν Χοσέ βρίσκεται ένα βήμα πριν την πτώχευση και για το μόνο που είναι σίγουροι είναι ο μισθός του Σεπτεμβρίου και τα χρήματα που θα πάρουν από ενδεχόμενη εκποίηση της εταιρίας. Μπορούν επίσης να προσφύγουν στη δικαιοσύνη ζητώντας αποζημιώσεις. Επίσης ο κάθε ένας θα πάρει 2.000 δολάρια (1.450 ευρώ) από έναν ανώνυμο επιχειρηματία και 10.000 δολάρια από τον εκκεντρικό εκατομμυριούχο Λεονάρντο Φάρκας.

Ακόμα και με το ενδεχόμενο να κερδίσουν χρήματα από τα δικαιώματα των ταινιών και των βιβλίων που θα διηγούνται την περιπέτειά τους, οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν αν θα πάρουν σύνταξη. Η μόνη πρόταση για δουλειά που τους έχει γίνει είναι να δουλέψουν σε ένα από τα ορυχεία του Φάρκας στην περιοχή Κοπιάπο (βόρεια Χιλή) εκεί που βρίσκεται το ορυχείο Σαν Χοσέ.
Ορισμένοι έχουν ήδη πει στους δικούς τους πως σκέφτονται να επιστρέψουν στο ορυχείο, όπου οι σχετικά υψηλοί μισθοί (1.000 δολάρια το μήνα) τους αποζημιώνουν εν μέρει για τους κινδύνους. "Μου είπε 'είμαι μεταλλωρύχος και θέλω να πεθάνω μεταλλωρύχος'" διηγείται η Σίλβια Σεγκόβια, αδελφή του Βίκτορ, η οποία επισημαίνει πως θα ήθελε να μην ξαναγυρίσει ποτέ στο ορυχείο ο αδελφός της.
"Δεν θέλω να εργάζεται σε ορυχείο. Φοβάμαι τα υπόγεια ορυχεία, δεν είναι ασφαλή, καμιά δουλειά δεν είναι ασφαλής όμως τα ορυχεία είναι χειρότερα, μια κατολίσθηση, μια πτώση βράχων. Εγώ λέω φτάνει, αρκετά υποφέραμε", δήλωσε ο Ομάρ Ρεϊγάδας, γιος ενός από τους 33.
Ορισμένοι άλλοι συγγενείς βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. "Δεν φοβάμαι. Μπορεί να πεθάνεις στο ορυχείο, αλλά και έξω από αυτό. Ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που θέλει", επισημαίνει ο Αλεσάντρο Κοντρέρας, ετεροθαλής αδελφός ενός από τους μεταλλωρύχους και μηχανικός ορυχείων ο ίδιος.