Ερμιόνη Αργολίδας

Ερμιόνη Αργολίδας

Γεωγραφικό Διαμέρισμα :  Πελοπόννησος

Περιφέρεια  : Πελοποννήσου

Νομός :  (Νομαρχία) Αργολίδας

Δήμος :  Δήμος Ερμιόνης

Επίσημος πληθυσμός :  4.554 (2001)

Συντεταγμένες : 37°24′10″N 23°18′07″E

Γενική άποψη της Ερμιόνης

Ταχυδρομικός κώδικας : 21051

Τηλεφωνικός κωδικός :  27540     

Δικτυακός τόπος :    https://www.ermioni.gov.gr/

Η Ερμιόνη βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή της Αργολίδας, 85 χλμ. νοτιοανατολικά του Ναυπλίου, σε υψόμετρο 5 μέτρων. Ανήκει στην Επαρχία Ερμιονίδος, όπως φανερώνει και το όνομα. Είναι μια παράλια κωμόπολη με 2.562 κατοίκους και αποτελεί έδρα του ομώνυμου Δήμου, στον οποίο ανήκουν τα Δ.Δ. Ηλιοκάστρου και Θερμησίας. Η Ερμιόνη ανήκει στο Δ.Δ. Ερμιόνης, όπως και το μοναστήρι Άγιοι Ανάργυροι και οι οικισμοί, Αχλαδίτσα (Δάρδιζα), η Κουβέρτα και το Ποδάρι. Η οικονομία της στηρίζεται στον τουρισμό κυρίως λόγω του νησιωτικού της χρώματος, αλλά στις αγροτικές καλλιέργειες και στην αλιεία.

Πίνακας περιεχομένων

1 Ιστορία

1.1 Αρχαία περίοδος

1.2 Ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδος

1.3 Νεότερα χρόνια

2 Πρόσωπα

2.1 Αρχαιότητα

2.2 Σύγχρονη εποχή

3 Πολιτισμός

3.1 Σύλλογοι

3.1.1 Ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης

3.1.2 Γ.Σ. Ερμής Ερμιόνης

3.1.3 Άλλοι Σύλλογοι

3.2 Έθιμα

3.2.1 Γιάλα-Γιάλα

3.2.2 Το κάψιμο του Ιούδα

4 Σημειώσεις

5 Πηγές-Παραπομπές

6 Εξωτερικές συνδέσεις

Ιστορία

Αρχαία περίοδος

Η Ερμιόνη ιδρύθηκε από Δρύοπες[1] που εκτοπίστηκαν από την κεντρική Ελλάδα, μετά την κάθοδο των πρώτων ελληνικών φύλων. Εκτός από την Ερμιόνη οι Δρύοπες ίδρυσαν στην νότια Αργολίδα και τις πόλεις Μάσης, Ηιόνες και Ασίνη. Η Ερμιόνη όπως αναφέρει ο Όμηρος στον κατάλογο των Νέων[2] συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία με τον στρατό του Άργους.

Μετά την κάθοδο των Δωριέων, στην περιοχή της Αργολίδας κυριάρχησαν οι Δωριείς που με κέντρο το Άργος επεκτάθηκαν σταδιακά σε ολόκληρη την Αργολίδα και κατέλαβαν και την πόλη της Ερμιόνης. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας οι Αργείοι κυριάρχησαν στην Ερμιόνη χωρίς πόλεμο[3]. Τότε πολλοί παλιοί κάτοικοι, Δρύοπες κατέφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην πόλη Αλιείς, που αποτελούσε επίνειο της Ερμιόνης. Τα επόμενα χρόνια η Ερμιόνη βρισκόταν κάτω από την σφαίρα επιρροής του Άργους αλλά διατηρούσε κάποια αυτονομία. Η πόλη έλεγχε μία περιοχή που αντιστοιχούσε στην σημερινή επαρχία Ερμιονίδας. Διέθετε δύο επίνεια, τον Μάσητα και τους Αλιείς.

Στα μέσα του 7ου αιώνα οι Αργείοι ηττήθηκαν από τους Σπαρτιάτες και η δύναμη του Άργους εξασθένησε. Η Ερμιόνη απαλλάχτηκε από την κυριαρχία του Άργους και έγινε σύμμαχος της Σπάρτης. Την περίοδο αυτή φαίνεται να ιδρύθηκε η Αμφικτιονία της Καλαβρίας, της οποίας η Ερμιόνη ήταν μέλος μαζί με άλλες επτά πόλεις[4]. Στους Περσικούς πολέμους συνεισέφερε στον ελληνικό στόλο με τρία πλοία στην ναυμαχία της Σαλαμίνας και με τριακόσιους οπλίτες στην μάχη των Πλαταιών[5]. Η Ερμιόνη δέχτηκε μεγάλες καταστροφές κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο από τους αντιπάλους της Σπάρτης Αθηναίους και Αργείους, καθώς παρέμενε σύμμαχος της Σπάρτης. Τα επόμενα χρόνια έγινε μέρος της Αχαϊκής Συμπολιτείας, μέχρι την Ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 π.χ.

Ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδος

Στις αρχές της Ρωμαϊκής περιόδου η Ερμιόνη δέχτηκε πειρατικές επιδρομές από τις οποίες υπέστη μεγάλες καταστροφές. Μετά την εξολόθρευση των πειρατών της Μεσογείου από τον Πομπήιο η πόλη άκμασε και πάλι. Στη διάρκεια του 2ου και 3ου αιώνα ήταν μία αναπτυγμένη πόλη, κάτι που μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιόδου, η περιγραφή του Παυσανία που την επισκέφτηκε και κάνει αναφορά για αξιόλογη πόλη και τα νομίσματα που έκοψε η πόλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Ο χριστιανισμός δεν είναι γνωστό πότε διαδίδεται στην περιοχή. Τα παλαιότερα ερείπια χριστιανικού ναού χρονολογούνται τον 5ο αιώνα μΧ. Η Ερμιόνη ανήκε εκείνη την περίοδο στη μητρόπολη Κορίνθου. Στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου η περιοχή παρακμάζει. Η περίοδος της Φραγκοκρατίας ξεκινάει στην περιοχή το 1210 όταν ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος κατέλαβε την Ακροκόρινθο και στην συνέχεια την Αργολίδα. Η περιοχή παραχωρήθηκε αρχικά στον δούκα των Αθηνών Όθωνα ντε λα Ρος. Τον 14ο αιώνα πέρασε στην οικογένεια Ντε Μπριέν και στην συνέχεια στην οικογένεια Ντ’ Εγκιέν οπότε το 1388 παραχωρήθηκε στη Βενετία.[6] Στο διάστημα αυτό πραγματοποιήθηκε και εγκατάσταση πληθυσμών αρβανιτών στην περιοχή της Ερμιονίδας. Προς τα τέλη της Βυζαντινής περιόδου η Ερμιόνη άρχισε να συναντάται και με το όνομα Καστρί, πιθανόν από την αρχαία οχύρωση που σωζόταν ακόμα. Το όνομα αυτό διατηρήθηκε μέχρι τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης.

Νεότερα χρόνια

Οι Βενετοί εξουσίαζαν την περιοχή της Ερμιονίδας από το κάστρο της Θερμησίας. Το 1460 έχασαν το Άργος που το κατέλαβε οι Οθωμανοί του Μαχμούτ Πασά, αλλά διατήρησαν το Ναύπλιο και την νοτιότερη Αργολίδα και κράτησαν τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τον τρίτο Βενετοτουρκικό πόλεμο. Στον πόλεμο αυτό η Βενετία ηττήθηκε και η περιοχή του Ναυπλίου πέρασε στον Οθωμανικό έλεγχο (1540). Η πρώτη Οθωμανική περίοδος ήταν περίοδος παρακμής για την περιοχή της Ερμιόνης. Το 1669 οι Βενετοί με την νίκη τους στον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο αποκτούν τον έλεγχο ολόκληρης της Πελοποννήσου τον οποίο διατηρούν για διάστημα περίπου σαράντα ετών, μέχρι τον επόμενο Βενετοτουρκικό πόλεμο (1714). Κατά την διάρκεια της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας (1714-1821) η Ερμιόνη γνωρίζει ανάπτυξη και λίγο πριν την επανάσταση του 1821 ο πληθυσμός της φτάνει περίπου τους 2.000 κατοίκους.[6] Η Ερμιόνη συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821 και πολλοί Ερμιονίτες ενίσχυσαν τις επαναστατικές δυνάμεις που συγκροτήθηκαν στην περιοχή με αρχηγό τον Κρανιδιώτη Αρσένιο Κρέστα. Σημαντικοί αγωνιστές από την Ερμιόνη ήταν τα αδέλφια Γιάννης και Σταμάτης Μήτσας που συμμετείχαν σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο αλλά και στην Αττική.[6] Το 1827 ξεκίνησε της εργασίες της στην Ερμιόνη η Γ' Εθνοσυνέλευση η οποία ολοκληρώθηκε στην Τροιζήνα.

Πρόσωπα

Αρχαιότητα

Από την Ερμιόνη κατάγονταν ο αρχαίος μουσικός και ποιητής Λάσος που έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ.

Ο Κηκείδης ή Κηδίδης άκμασε σε άγνωστη εποχή. Για τον Αριστοτέλη είναι απο τους καλούς ποιητές ενω αναφορά στο πρόσωπό του γίνεται και από τον κωμικό Κρατίνο.

Ο κιθαρίστας Επικλής, είχε μεγάλη φήμη στην Αθήνα και τον προσκάλεσε ο τότε νέος και άσημος Θεμιστοκλής να τον διδάξει, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος.

Ο Κυδίας ο Ερμιονεύς ήταν κιθαρωδός και ποιητής. Κατείχε περίφανη θέση ανάμεσα στους μουσουργούς, βάση αναφορών απ' τον Πλάτωνα.

[Επεξεργασία]Σύγχρονη εποχή

Από την Ερμιόνη κατάγονται οι:

Ιωάννης Μάλλωσης: Συγγραφέας, Ιστορίκος και βουλευτής

Γιάννης Μήτσας: Αγωνιστής της επανάστασης του 1821

Σταμάτης Μήτσας: : Αγωνιστής της επανάστασης του 1821

Σπυρίδων Μερκούρης: Δήμαρχος Αθήνας την περίοδο 1899-1914[7]

Άννα Ψαρούδα Μπενάκη: Βουλευτής επί χρόνια με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας[8]

Μαριάννα Βαρδινογιάννη: Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO [9]

Δημήτρης Χατζησωκράτης: Διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Συνασπισμού[10]

Πολιτισμός

Σύλλογοι

Ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης

Η Ερμιόνη διαθέτει από το 1988 Μουσικό Σύλλογο. Καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο κ. Γιάννης Θεοδωρόπουλος και από το 1990 την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει αναλάβει ο κ. Τάκης Μανιάτης. Ο Μουσικός Σύλλογος έχει βραβευθεί για τη κοινωνική προσφορά του στη διάδοση και υποστήριξη της εθελοντικής αιμοδοσίας και τη δημιουργία τράπεζας αίματος του από το Υπουργείο Υγείας και την Ελληνική Ραδιοφωνία. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχει ο Μουσικός Σύλλογος.

Γ.Σ. Ερμής Ερμιόνης

Ο Γ.Σ. Ερμής Ερμιόνης, για τους φίλους του "Ερμής", είναι η τοπική ομάδα. Οι δραστηριότητες του τα τελευταία χρόνια έχουν επεκταθεί σε αρκετά αθλήματα πέρα του ποδοσφαίρου. Η διάκριση του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ερμή φτάνει ως τη Δ' Εθνική, ενώ πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο στο τοπικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Αργολίδας.

Άλλοι Σύλλογοι

Ναυταθλητικός Όμιλος Ερμιόνης

Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Ερμιόνης (πρώην οικία Οικονόμου)

Ερμιονικός Σύνδεσμος

Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ερμιόνης

Εξωραϊστικός Σύλλογος Προστασίας "Δάρδιζα"

Αθλητικός 'Όμιλος Ερμιόνης*

Αθλητικός Όμιλος Ερμιόνης*

Έθιμα

Γιάλα-Γιάλα

Το Γιάλα-Γιάλα είναι η τοπική εορτή που γίνεται για τα Θεοφάνια. Την νύχτα-ξημερώματα Θεοφανίων, οι νέοι που θα συμμετέχουν στα Θεοφάνια, γυρίζουν όλο το χωριό από σπίτι σε σπίτι και δέχονται κεράσματα και ευχές. Εκείνοι τραγουδούν το Γιάλα-Γιάλα μέχρι την ώρα που θα πέσουν για να πιάσουν το Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας. Οι νέοι είναι ντυμένοι με παραδοσιακές ναυτικές στολές.

Την προηγούμενη μέρα απ' τα Θεοφάνια, οι νέοι έχουν μαζευτεί στο λιμάνι και στολίζουν με φύλλα φοίνικα τις βάρκες από όπου θα βουτήξουν. Απ' αυτές τις βάρκες και μέχρι ο Ιερέας να ρίξει το Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας στην θάλασσα, οι νέοι τραγουδούν το Γιάλα-Γιάλα κουνώντας με δύναμη τις βάρκες.

Το κάψιμο του Ιούδα

Το έθιμο αυτό λαμβάνει εδώ και δεκαετίες χώρα στο κεντρικό λιμάνι της Ερμιόνης, το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα.

Μια ομάδα ατόμων αναλαμβάνει δυο-τρεις μέρες πριν να φτιάξουν ένα ομοίωμα του Ιούδα, χρησιμοποιώντας υφάσματα, άχυρα, ξύλα, εύφλεκτες ύλες και ορισμένες κροτίδες. Το ομοίωμα αυτό τοποθετείται από τους ίδιους στο λιμάνι σε περίοπτη θέση.

Βάρκες και άλλα σκάφη συμμετέχουν εκείνη την βραδιά στο κάψιμο του Ιούδα. Οι βάρκες αυτές έρχονται απ' το Μπίστι (αρχαία ονομασία Ποσείδιον) της Ερμιόνης με αναμμένα καπνογόνα. Αφού όλοι κάνουν ένα με δύο κύκλους γύρω απ' το ομοίωμα, ο αρχηγός αναλαμβάνει την πυρπόληση του. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό και συνοδεύεται από μουσική, πυροτεχνήματα και φωτοβολίδες.

Πριν το έθιμο γίνεται μια ιστορική τοποθέτηση για το έθιμο και μετά το έθιμο συνήθως ακολουθούν παραδοσιακοί χοροί σε χώρο δίπλα στο κεντρικό λιμάνι.